środa, 27 czerwca 2012

Dwudziesty drugi maja, wtorek.

Dwudziesty drugi maja, wtorek.


Babciu!
Kolej ne minuty, godziny i dni bez Ciebie, kolejne chwile spędzone w pokoju, bez usmiechniętej twarzy i głosu, który można by porównać do lilii , delikatnej, nieco zagubionej, ale jakże fascynującej. Wiesz, że mimo, że mineło juz tyle dni, że przezyłam bez ciebie juz tyle chwil to ne jest łatwiej, co może byc łatwego w byciu samym? Mimo, że chcę być silna, wstawac w usmiechem na twarzy rto nie umiem, a nawet jesli sie staram ostatnimi czasy mi to nie wychodzi....
A moze teraz tak trochę bardziej optymistycznie.... Kocham cię.
Iga. 


   Ostatnio stwierdziłam, że musze sobie dac czas. Na chwile odciąć sie od rzeczywistości i odpocząć; od szkoły, rodziny, nawet od samej siebie. Nie poszłam o szkoły. Chciałam po prostu poczuć się sobą. Igą, która zna swoja wartość, która nie usypia ze zmęczenia i wreszcie, która wie na czym stoi. poukładałam sobie w głowie fakty.
   Mamy maj, mamy koniec maja, bynajmniej a w Warszawie, która potrafi byc piękna pada. krople deszczu rytmicznie stukając w moje okno sprawiają, że staję sie coraz bardziej senna, leżąc na jasminowej pościeli.
  Takie to moje życie szare, pozbawione sensu, nie ma w nim przypływów szczęścia, jest tylko plus i minus. Budzę się z plusem, dobrym humorem, następnego dnia z minusem złym humorem, czasami jestem równa się, i to jest najgorszy stan. Nie wiem co mam robię, płakać nad sobą, czy śmiać się, bo płaczę.
   Pójdę na cmentarz, może chociaż to da mi ukojenie w tej nijakości, idę. 

7 komentarzy:

  1. Krótko...
    Ale to nic.
    Stan Igi wydawał się być już w miarę w porządku a tu proszę. W sumie każdy z nas ma takie dni.
    Czekam aż ponownie wyjdzie słońce :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziekuje bardzo, jest to przemiłe kiedy tak komentujesz kazdy post :) Krótki post spowodowany jest tym, że sa wakacje. Staram sie wykorzystywac kazda chwilę, nie siedzę przed komputerem tak często, ale niedługo zapowiadam kolejne dłuuugie mam nadzieje rozdziały. A i jeszcze jedno: Nie moge sie oderwac od Twoich ostatnich opowiadań :) Pisz, pisz, pisz... :P Jeszcze raz dziekuję :)

      Usuń
    2. Bardzo mi miło ,że czytasz moje opowiadania :)
      A komentowanie twoich postów to dla mnie przyjemność :) Dobrze wiem jakie to ważne dla pisarza.

      Usuń
  2. Czekam i czekam a tu pusto...
    Mam nadzieję ,ze wrócisz ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zbieram się, by cos napisać. I napiszę wkrótce. :) Dzieki, że czekasz ;*

      Usuń
  3. hej chciałam tylko napomknąć, że na moim blogu jest nowy rozdział , zapraszam i przepraszam, że tak długo, ponieważ blog.onet.pl nawala i nie wiem czy znów nie przeniosę bloga ;D zapraszam

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie zapomniałam o blogu :)
    Nadal mam nadzieję ,że twój zapał wróci i pojawi się kolejny rozdział ;)

    OdpowiedzUsuń